امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: «إِنَّ الْبَلَاءَ لِلظَّالِمِ أَدَبٌ وَ لِلْمُؤْمِنِ امْتِحَانٌ وَ لِلْأَنْبِیَاءِ دَرَجَةٌ وَ لِلْأَوْلِیَاءِ کَرَامَة؛ بلا و گرفتارى براى ستمگر ادب است، و براى مؤمن امتحان، و براى پیامبران درجه و براى اولیاء کرامت می باشد.»

به گزارش خبرگزاری فارس، آیت‌الله روح‌الله قرهی مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) در تازه‌ترین جلسه اخلاق خود ویژه ماه محرم به موضوع «بیعت» پرداخت که مشروح آن در ادامه می‌آید:

*عاقبت انسان در گرو جواب او به بیعت

عرض کردیم عالم دنیا، عالم تجلّی بیعت است. اصل بیعت در عالم ذر بود. حتّی پذیرش عالم بطن، عالم صلب و ...، همه این‌ها تجلّی است. منتها دنیا، تجلّی‌گاهی است که همه مطالب را از باب آن « أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلى »  که تبیین شد، مشهود انسان می‌کند.

همه هم در این بیعتی که کردند، «بَلى‏» را گفتند. منتها عنوان فسق، عنوان فجور، عنوان تقوا، عنوان ایمان و عنوان کفر، همه بستگی به بیعت و بیعت‌شکنی دارد - این‌ها کدهای مهمّی است که نیاز به تأمّل و تدبّر و تفکّر دارد - ؛ یعنی آن که در بیعت باقی ماند، مسلم و مؤمن می‌شود؛ امّا آن که از بیعت دست کشید، مبتلای به مطالبی می‌شود که بستگی به آن بیعت‌شکنی دارد که یکی در کفر می‌افتد، یکی در شرک می‌افتد، یکی در نفاق می‌افتد و ... . هرچه بیعت سست‌تر شد و هرچه بیعت‌شکنی بیشتر شد، شقوق حالات انسانی به این اقسام کفر، شرک و نفاق، تحوّل و تغیّر پیدا می‌کند. همان که مولی‌الموالی(ع) هم به صورت مارقین و قاسطین و ناکثین و منافقین فرمودند. پس این، مهم است و إلّا هیچ کس در عالم نیست که مبتلا به امتحان نشود که این، همان بیعت است؛ چون جواب بیعت در اینجا که تجلّی‌گاه است، معلوم می‌شود.

کلیدواژه‌ای که خداوند قبل از هبوط به انسان داد

برای اینکه این نکته برای شما خوب جا بیفتد، فرمایشاتی از معصومین(ع) را عرض می‌کنیم. وجود مقدّس حضرت ثامن‌الحجج، قبله ایران، آقا علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) فرمودند: «لَا یَعْدَمُ الْمَرْءُ دَائِرَةَ السَّوْءِ مَعَ‏ نَکْثِ‏ الصَّفْقَة» ، آدمی از پیشامد بد در امان نیست.

ذوالجلال والاکرام از روز نخست، قبل از هبوط فرمود: یک دائره‌ای هست که اگر در این دائره قرار بگیرید، دیگر نه خوفی دارید و نه حزن که آن هم تبعیّت از انبیاء، حضرات معصومین(ع) و اولیاء خدا است. این همان بیعت است.

بارها عرض کردم این‌ها همه در ظرف اخلاق است که انسان به این تبعیّت می‌رسد. وقتی ظرف اخلاق نباشد، انسان احساس می‌کند جدّی خودش، کسی است. لذا باید این شعار شعوری همیشگی‌مان را سرلوحه کار خود قرار دهیم: هرکس ولو به لحظه‌ای تصوّر کند کسی شده است، همان لحظه، لحظه سقوط اوست.

عرض کردم آیت‌الله العظمی بهاءالدّینی فرمودند: بعضی که الآن می‌بینیم به ظاهر سقوط کردند؛ این تجلّی‌اش است و إلّا آن‌ها بیست سال پیش سقوط کردند و حالا صدایش درآمده است. یعنی همان موقعی که تصوّر کرده بود کسی شده، سقوط کرده بود، امّا حالا صدایش درآمده است.

لذا دائره‌ای که پروردگار عالم قبل از هبوط بیان فرمود، دائره‌ای به نام دائره تبعیّت است - این را به عنوان کد در ذهنتان بسپارید - هرکس می‌خواهد عاقبت به خیر شود، باید در این دائره قرار گیرد. همان‌طور که دیدید، اولیاء خدا، عرفا، اعاظم و بزرگان اخلاق بیان می‌کنند: بهترین دعا، عاقبت به خیری است، امّا ملّا محسن فیض کاشانی می‌فرمودند: عمده این دعا، دست من و توست. بعد هم می‌فرمودند: عمده‌اش هم در تبعیّت است.

لذا اگر تبعیّت کنیم، عاقبت به خیر می‌شویم. «قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَمیعاً فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدىً» از طرف من برای شما هادی می‌آید، امّا مهم این است: « فَمَنْ تَبِعَ هُدایَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُون‏» اگر از این هادیان الهی تبعیّت کنید، دیگر نه خوفی دارید و نه حزنی.

لذا کد اساسی، دائره تبعیّت است که خود پروردگار عالم قبل از هبوط این کلیدواژه را به ما داد، « فَمَنْ تَبِعَ هُدایَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُون‏».